Sai Inspires Jan 9, 2025

Real sadhana consists in transforming bad into good, converting sorrow into joy. There can be no happiness without sorrow, no good without the bad. There is a continuous conflict between good and evil, between happiness and sorrow. Happiness and misery are inseparable twins which are inextricably linked to each other. One is the beginning and the other is the culmination. The beginning and end go together. Only the Divine is free from a beginning, a middle or an end, but in worldly affairs, everything that has a beginning has an end. Grief is not something which someone thrusts on you from outside. Troubles and difficulties are not imposed on you from outside. Grief and trouble arise in the natural course of things. The refinement of life calls for continuous sadhana. Without such practice, life gets degraded. For instance, a diamond gets enhanced in value when it goes through the process of cutting and faceting. Likewise, gold, taken out as ore from the earth, becomes pure and valuable after refinement. In the same manner, sadhana is necessary to elevate life from the trivial to the sublime. – Sri Sathya Sai, Jun 01, 1991.

Not to know who one is – this is the biggest handicap. Until this is overcome, grief is inevitable. – BABA

Sai inspiriert, 9. Januar 2025

Echtes Sadhana besteht darin, Schlechtes in Gutes zu verwandeln, Kummer in Freude. Es kann kein Glück ohne Kummer geben, kein Gutes ohne Schlechtes. Es gibt einen ständigen Konflikt zwischen Gut und Böse, zwischen Glück und Kummer. Glück und Elend sind untrennbare Zwillinge, die untrennbar miteinander verbunden sind. Das eine ist der Anfang und das andere der Höhepunkt. Anfang und Ende gehören zusammen. Nur das Göttliche ist frei von Anfang, Mitte und Ende, aber in weltlichen Angelegenheiten hat alles, was einen Anfang hat, auch ein Ende. Kummer ist nichts, was jemand von außen auf einen herabregnen lässt. Probleme und Schwierigkeiten werden einem nicht von außen aufgezwungen. Kummer und Probleme entstehen im natürlichen Lauf der Dinge. Die Verfeinerung des Lebens erfordert kontinuierliches Sadhana. Ohne eine solche Praxis wird das Leben herabgewürdigt. Zum Beispiel wird der Wert eines Diamanten erhöht, wenn er geschliffen und facettiert wird. Ebenso wird Gold, das als Erz aus der Erde gewonnen wird, nach der Veredelung rein und wertvoll. Auf die gleiche Weise ist Sadhana notwendig, um das Leben vom Trivialen zum Erhabenen zu erheben. – Sri Sathya Sai, 1. Juni 1991.

Nicht zu wissen, wer man ist – das ist das größte Handicap. Bis dies überwunden ist, ist Kummer unvermeidlich. – BABA

Sai Inspira Ene 9, 2025

La verdadera sadhana consiste en transformar lo malo en bueno, convertir la tristeza en alegría. No puede haber felicidad sin tristeza, ni bien sin mal. Hay un conflicto continuo entre el bien y el mal, entre la felicidad y la tristeza. La felicidad y la miseria son gemelos inseparables que están inextricablemente unidos entre sí. Una es el principio y la otra es la culminación. El principio y el fin van juntos. Sólo lo Divino está libre de un principio, un medio o un final, pero en los asuntos mundanos, todo lo que tiene un principio tiene un final. La pena no es algo que alguien te impone desde fuera. Los problemas y las dificultades no se te imponen desde fuera. La pena y los problemas surgen en el curso natural de las cosas. El refinamiento de la vida requiere una sadhana continua. Sin esta práctica, la vida se degrada. Por ejemplo, el valor de un diamante aumenta cuando se somete al proceso de corte y tallado. Del mismo modo, el oro, extraído como mineral de la tierra, se vuelve puro y valioso después del refinamiento. De la misma manera, la sadhana es necesaria para elevar la vida de lo trivial a lo sublime. – Sri Sathya Sai, 01 de junio de 1991.

No saber quién es uno – esta es la mayor desventaja. Hasta que esto se supere, la pena es inevitable. – BABA

Sai ispira 9 gennaio 2025

La vera sadhana consiste nel trasformare il male in bene, nel convertire il dolore in gioia. Non c’è felicità senza dolore, non c’è bene senza male. C’è un continuo conflitto tra bene e male, tra felicità e dolore. La felicità e l’infelicità sono due gemelli inseparabili, inestricabilmente legati l’uno all’altro. Una è l’inizio e l’altra è il culmine. L’inizio e la fine vanno insieme. Solo il Divino è privo di un inizio, di una via di mezzo o di una fine, ma nel mondo tutto ciò che ha un inizio ha una fine. Il dolore non è qualcosa che qualcuno ci impone dall’esterno. I problemi e le difficoltà non vengono imposti dall’esterno. Il dolore e le difficoltà sorgono nel corso naturale delle cose. Il perfezionamento della vita richiede una sadhana continua. Senza questa pratica, la vita si degrada. Per esempio, un diamante acquista valore quando viene sottoposto al processo di taglio e sfaccettatura. Allo stesso modo, l’oro, estratto come minerale dalla terra, diventa puro e prezioso dopo la raffinazione. Allo stesso modo, la sadhana è necessaria per elevare la vita dal banale al sublime. – Sri Sathya Sai, 01 giugno 1991.

Non sapere chi si è: questo è l’handicap più grande. Finché non viene superato, il dolore è inevitabile. – BABA

Sai inspire 9 janv. 2025

La véritable sadhana consiste à transformer le mal en bien, à transformer le chagrin en joie. Il ne peut y avoir de bonheur sans chagrin, ni de bien sans mal. Il existe un conflit permanent entre le bien et le mal, entre le bonheur et le chagrin. Le bonheur et la misère sont des jumeaux inséparables, inextricablement liés l’un à l’autre. L’un est le commencement et l’autre est l’aboutissement. Le début et la fin vont de pair. Seul le Divin est exempt de début, de milieu ou de fin, mais dans les affaires du monde, tout ce qui a un début a une fin. Le chagrin n’est pas quelque chose que quelqu’un vous impose de l’extérieur. Les problèmes et les difficultés ne vous sont pas imposés de l’extérieur. Le chagrin et les difficultés surviennent dans le cours naturel des choses. Le raffinement de la vie exige une sadhana continue. Sans cette pratique, la vie se dégrade. Par exemple, la valeur d’un diamant augmente lorsqu’il est taillé et facetté. De même, l’or, extrait de la terre sous forme de minerai, devient pur et précieux après avoir été raffiné. De la même manière, la sadhana est nécessaire pour élever la vie du trivial au sublime. – Sri Sathya Sai, 01 juin 1991.

Ne pas savoir qui l’on est est le plus grand handicap. Tant qu’il n’est pas surmonté, le chagrin est inévitable. – BABA

Sai Inspires Ιαν 9, 2025

Η πραγματική σαδχάνα συνίσταται στη μετατροπή του κακού σε καλό, στη μετατροπή της λύπης σε χαρά. Δεν μπορεί να υπάρξει ευτυχία χωρίς θλίψη, δεν μπορεί να υπάρξει καλό χωρίς το κακό. Υπάρχει μια συνεχής σύγκρουση μεταξύ του καλού και του κακού, μεταξύ της ευτυχίας και της λύπης. Η ευτυχία και η δυστυχία είναι αδιαχώριστα δίδυμα που είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους. Το ένα είναι η αρχή και το άλλο το αποκορύφωμα. Η αρχή και το τέλος πάνε μαζί. Μόνο το Θείο είναι απαλλαγμένο από μια αρχή, μια μέση ή ένα τέλος, αλλά στις κοσμικές υποθέσεις, όλα όσα έχουν μια αρχή έχουν ένα τέλος. Η θλίψη δεν είναι κάτι που κάποιος σας επιβάλλει από έξω. Τα προβλήματα και οι δυσκολίες δεν σας επιβάλλονται από έξω. Η θλίψη και οι δυσκολίες προκύπτουν στη φυσική πορεία των πραγμάτων. Η τελειοποίηση της ζωής απαιτεί συνεχή σαδχάνα. Χωρίς μια τέτοια πρακτική, η ζωή υποβαθμίζεται. Για παράδειγμα, ένα διαμάντι αποκτά μεγαλύτερη αξία όταν περνάει από τη διαδικασία της κοπής και της λείανσης. Παρομοίως, ο χρυσός, που βγαίνει ως μετάλλευμα από τη γη, γίνεται καθαρός και πολύτιμος μετά τον εξευγενισμό. Με τον ίδιο τρόπο, η σαδχάναείναι απαραίτητη για να ανυψωθεί η ζωή από το ασήμαντο στο μεγαλειώδες. – Σρι Σάθια Σάι, Ιούνιος 01, 1991.

Το να μην ξέρει κανείς ποιος είναι – αυτό είναι το μεγαλύτερο μειονέκτημα. Μέχρι να ξεπεραστεί αυτό, η θλίψη είναι αναπόφευκτη. – ΜΠΑΜΠΑ

Саи вдохновляет 9 января 2025 г.

Настоящая садхана заключается в превращении плохого в хорошее, в превращении печали в радость. Не может быть счастья без печали, не может быть добра без зла. Существует постоянный конфликт между добром и злом, между счастьем и горем. Счастье и страдание – это неразлучные близнецы, которые неразрывно связаны друг с другом. Одно – начало, другое – кульминация. Начало и конец идут вместе. Только Божественное свободно от начала, середины или конца, но в мирских делах все, что имеет начало, имеет и конец. Горе – это не то, что кто-то навязывает вам извне. Беды и трудности не навязываются вам извне. Горе и неприятности возникают в ходе естественного хода вещей. Утонченность жизни требует постоянной садханы. Без такой практики жизнь деградирует. Например, ценность алмаза повышается, когда он проходит через процесс огранки и огранки. Точно так же золото, добытое из земли в виде руды, становится чистым и ценным после аффинажа. Точно так же садхана необходима для того, чтобы поднять жизнь от тривиального к возвышенному. – Шри Сатья Саи, 01 июня 1991 г.

Не знать, кто ты есть, – это самое большое препятствие. Пока оно не будет преодолено, горе неизбежно. – БАБА

Sai inspirerer 9. januar 2025

Ægte sadhana består i at forvandle ondt til godt, at forvandle sorg til glæde. Der kan ikke være nogen lykke uden sorg, intet godt uden det dårlige. Der er en kontinuerlig konflikt mellem godt og ondt, mellem lykke og sorg. Lykke og ulykke er uadskillelige tvillinger, som er uløseligt forbundet med hinanden. Den ene er begyndelsen, og den anden er kulminationen. Begyndelsen og slutningen hører sammen. Kun det guddommelige er fri for en begyndelse, en midte eller en slutning, men i verdslige anliggender har alt, hvad der har en begyndelse, en slutning. Sorg er ikke noget, som nogen påtvinger dig udefra. Problemer og vanskeligheder bliver ikke påtvunget dig udefra. Sorg og problemer opstår i tingenes naturlige gang. Forædling af livet kræver kontinuerlig sadhana. Uden en sådan praksis bliver livet forringet. En diamant bliver f.eks. mere værd, når den gennemgår processen med at blive slebet og facetteret. På samme måde bliver guld, der tages op af jorden som malm, rent og værdifuldt efter forædling. På samme måde er sadhana nødvendig for at hæve livet fra det trivielle til det sublime. – Sri Sathya Sai, 01. juni 1991.

Ikke at vide, hvem man er – det er det største handicap. Indtil det er overvundet, er sorg uundgåelig. – BABA