Sai Inspires Jan 21, 2025

God is not far from you, or away in some distant place. He is within you, in your own inner altar. Man suffers because he is unable to discover Him there, and draw peace and joy from that discovery. A dhobi, standing knee-deep in a flowing river, washing clothes therein, died of thirst, because he failed to realise that life-giving water was within reach. He needed only to bend and drink. Such is the story of man. He runs about in desperate haste, to seek God outside him and dies disappointed and distraught, without reaching the goal, only to be born again. Of course, you must be in the world, but you need not be of it. The attention must be fixed on God, the God within. In Karnataka, there is a dance called ‘Karaga’. The central person in this dance keeps many pots on his head, one over another, moves in procession, keeping pace with the music; he also sings in tune with the rest and keeps time to the beat of the drum. All the while, he has his attention fixed on balancing the tower of pots on his head. So too, man must keep the goal of God-realisation before him, while engaged in the noisy, hilarious procession of life! – Sri Sathya Sai, Jan 01, 1967.

Once a man has discovered who he is, there is no need to know who God is, for, both are the same. – BABA

Sai inspiriert 21. Januar 2025

Gott ist nicht weit von euch entfernt oder an einem entfernten Ort. Er ist in euch, in eurem eigenen inneren Altar. Der Mensch leidet, weil er nicht in der Lage ist, ihn dort zu entdecken und aus dieser Entdeckung Frieden und Freude zu schöpfen. Ein Dhobi, der knietief in einem fließenden Fluss stand und darin Kleidung wusch, verdurstete, weil er nicht erkannte, dass das lebensspendende Wasser in Reichweite war. Er hätte sich nur bücken und trinken müssen. So ist die Geschichte des Menschen. Er läuft in verzweifelter Eile umher, um Gott außerhalb seiner selbst zu suchen, und stirbt enttäuscht und verzweifelt, ohne das Ziel zu erreichen, nur um wiedergeboren zu werden. Natürlich muss man in der Welt sein, aber man muss nicht von ihr sein. Die Aufmerksamkeit muss auf Gott gerichtet sein, auf den Gott im Inneren. In Karnataka gibt es einen Tanz namens „Karaga“. Die zentrale Person in diesem Tanz trägt viele Töpfe auf dem Kopf, einen über dem anderen, bewegt sich in einer Prozession im Takt der Musik; er singt auch im Einklang mit den anderen und hält den Takt der Trommel. Dabei achtet er stets darauf, den Turm aus Töpfen auf seinem Kopf im Gleichgewicht zu halten. So muss auch der Mensch das Ziel der Gottesverwirklichung vor Augen haben, während er sich in der lärmenden, ausgelassenen Prozession des Lebens befindet! – Sri Sathya Sai, 01.01.1967.

Wenn ein Mensch einmal herausgefunden hat, wer er ist, braucht er nicht mehr zu wissen, wer Gott ist, denn beide sind dasselbe. – BABA

Sai Inspira Ene 21, 2025

Dios no está lejos de ti, ni en un lugar distante. Está dentro de ti, en tu propio altar interior. El hombre sufre porque es incapaz de descubrirlo allí, y obtener paz y alegría de ese descubrimiento. Un dhobi, que estaba de pie hasta las rodillas en un río caudaloso, lavando la ropa en él, murió de sed, porque no se dio cuenta de que el agua vivificante estaba a su alcance. Sólo tenía que agacharse y beber. Tal es la historia del hombre. Corre de un lado a otro con prisa desesperada, para buscar a Dios fuera de él y muere decepcionado y angustiado, sin alcanzar la meta, sólo para volver a nacer. Por supuesto, hay que estar en el mundo, pero no es necesario ser de él. La atención debe fijarse en Dios, en el Dios interior. En Karnataka, hay una danza llamada «Karaga». La persona central de esta danza lleva muchas vasijas en la cabeza, una sobre otra, se mueve en procesión, siguiendo el ritmo de la música; también canta al compás del resto y sigue el ritmo del tambor. Todo el tiempo, su atención se centra en equilibrar la torre de vasijas sobre su cabeza. Así también, el hombre debe mantener la meta de la realización de Dios ante él, ¡mientras está ocupado en la ruidosa e hilarante procesión de la vida! – Sri Sathya Sai, 01 de enero de 1967.

Una vez que el hombre ha descubierto quién es, no hay necesidad de saber quién es Dios, porque ambos son lo mismo. – BABA

Sai inspire 21 janv. 2025

Dieu n’est pas loin de vous, ni dans un endroit éloigné. Il est en vous, dans votre propre autel intérieur. L’homme souffre parce qu’il est incapable de Le découvrir là, et de tirer paix et joie de cette découverte. Un dhobi, qui se tenait jusqu’aux genoux dans une rivière qui coulait et y lavait ses vêtements, est mort de soif parce qu’il n’a pas réalisé que l’eau vitale était à portée de main. Il n’avait qu’à se pencher et à boire. Telle est l’histoire de l’homme. Il court dans tous les sens, dans une hâte désespérée, pour chercher Dieu en dehors de lui et meurt déçu et désemparé, sans avoir atteint le but, mais seulement pour renaître. Bien sûr, il faut être dans le monde, mais il ne faut pas en être. L’attention doit être fixée sur Dieu, le Dieu intérieur. Au Karnataka, il existe une danse appelée « Karaga ». Le personnage central de cette danse porte plusieurs pots sur la tête, les uns sur les autres, et se déplace en procession, en suivant le rythme de la musique ; il chante également en accord avec les autres et suit le rythme du tambour. Pendant tout ce temps, son attention est fixée sur l’équilibre de la tour de pots qu’il porte sur sa tête. De même, l’homme doit garder le but de la réalisation de Dieu devant lui, tout en étant engagé dans la procession bruyante et hilarante de la vie ! – Sri Sathya Sai, 01 janvier 1967.

Une fois qu’un homme a découvert qui il est, il n’a plus besoin de savoir qui est Dieu, car les deux sont identiques. – BABA

Sai ispira 21 gennaio 2025

Dio non è lontano da voi, né in qualche luogo remoto. È dentro di voi, nel vostro altare interiore. L’uomo soffre perché non riesce a scoprirlo e a trarne pace e gioia. Un dhobi, in piedi fino alle ginocchia in un fiume che scorreva, per lavare i panni, morì di sete, perché non si rese conto che l’acqua vivificante era a portata di mano. Doveva solo chinarsi e bere. Questa è la storia dell’uomo. Corre in fretta e furia per cercare Dio fuori di sé e muore deluso e affranto, senza raggiungere la meta, per poi rinascere. Certo, bisogna essere nel mondo, ma non è necessario esserne parte. L’attenzione deve essere fissata su Dio, il Dio interiore. In Karnataka esiste una danza chiamata “Karaga”. La persona centrale di questa danza tiene molti vasi sulla testa, uno sopra l’altro, si muove in processione, tenendo il passo con la musica; canta anche in sintonia con gli altri e tiene il tempo al ritmo del tamburo. Per tutto il tempo, la sua attenzione è rivolta a tenere in equilibrio la torre di pentole sulla testa. Così anche l’uomo deve tenere davanti a sé l’obiettivo della realizzazione di Dio, mentre è impegnato nella rumorosa e divertente processione della vita! – Sri Sathya Sai, 01 gennaio 1967.

Una volta che l’uomo ha scoperto chi è, non c’è bisogno di sapere chi è Dio, perché entrambi sono la stessa cosa. – BABA

Sai Inspira Jan 21, 2025

Deus não está longe de vós, ou em algum lugar distante. Ele está dentro de vós, no vosso próprio altar interior. O homem sofre porque é incapaz de O descobrir aí, e de retirar paz e alegria dessa descoberta. Um dhobi, que estava de pé até aos joelhos num rio caudaloso, lavando nele a sua roupa, morreu de sede, porque não se apercebeu de que a água que dá vida estava ao seu alcance. Bastava-lhe dobrar-se e beber. Esta é a história do homem. Corre desesperadamente à procura de Deus fora de si e morre desiludido e perturbado, sem atingir o objetivo, apenas para nascer de novo. É claro que é preciso estar no mundo, mas não é preciso ser dele. A atenção deve estar fixa em Deus, o Deus interior. Em Karnataka, há uma dança chamada ‘Karaga’. A pessoa central desta dança tem muitos vasos na cabeça, uns sobre os outros, move-se em procissão, acompanhando o ritmo da música; também canta em sintonia com os outros e acompanha o ritmo do tambor. Durante todo o tempo, a sua atenção está concentrada em equilibrar a torre de panelas na cabeça. Assim também, o homem deve manter o objetivo da realização de Deus diante de si, enquanto está envolvido na ruidosa e hilariante procissão da vida! – Sri Sathya Sai, 01 de janeiro de 1967.

Uma vez que um homem tenha descoberto quem ele é, não há necessidade de saber quem é Deus, pois, ambos são o mesmo. – BABA

Sai Inspires Ιαν 21, 2025

Ο Θεός δεν είναι μακριά από εσάς, ούτε μακριά σε κάποιο μακρινό μέρος. Είναι μέσα σας, στο δικό σας εσωτερικό βωμό. Ο άνθρωπος υποφέρει επειδή δεν είναι σε θέση να Τον ανακαλύψει εκεί και να αντλήσει ειρήνη και χαρά από αυτή την ανακάλυψη. Ένας ντόμπι, που στεκόταν γονατιστός σε ένα ποτάμι που κυλούσε, πλένοντας τα ρούχα του εκεί, πέθανε από δίψα, επειδή δεν κατάφερε να συνειδητοποιήσει ότι το ζωογόνο νερό ήταν σε απόσταση αναπνοής. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν να σκύψει και να πιει. Αυτή είναι η ιστορία του ανθρώπου. Τρέχει με απελπισμένη βιασύνη, για να αναζητήσει τον Θεό έξω από αυτόν και πεθαίνει απογοητευμένος και ταραγμένος, χωρίς να φτάσει στον στόχο του, μόνο για να ξαναγεννηθεί. Φυσικά, πρέπει να βρίσκεστε μέσα στον κόσμο, αλλά δεν χρειάζεται να είστε από αυτόν. Η προσοχή πρέπει να είναι προσηλωμένη στον Θεό, στον Θεό μέσα σας. Στην Καρνατάκα, υπάρχει ένας χορός που ονομάζεται «Karaga». Το κεντρικό πρόσωπο σε αυτόν τον χορό κρατάει πολλά δοχεία στο κεφάλι του, το ένα πάνω στο άλλο, κινείται σε πομπή, ακολουθώντας τον ρυθμό της μουσικής- τραγουδάει επίσης στον ίδιο ρυθμό με τους υπόλοιπους και κρατάει τον ρυθμό του τυμπάνου. Όλη την ώρα, έχει την προσοχή του στραμμένη στο να ισορροπεί τον πύργο με τα αγγεία στο κεφάλι του. Έτσι και ο άνθρωπος πρέπει να έχει τον στόχο της πραγμάτωσης του Θεού μπροστά του, ενώ εμπλέκεται στη θορυβώδη, ξεκαρδιστική πομπή της ζωής! – Σρι Σάθια Σάι, 01 Ιανουαρίου 1967.

Μόλις ο άνθρωπος ανακαλύψει ποιος είναι ο ίδιος, δεν χρειάζεται να γνωρίζει ποιος είναι ο Θεός, γιατί και οι δύο είναι το ίδιο. – BABA

Sai inspirerer 21. januar 2025

Gud er ikke langt væk fra dig eller et fjernt sted. Han er inden i dig, i dit eget indre alter. Mennesket lider, fordi det ikke er i stand til at opdage Ham der og finde fred og glæde i den opdagelse. En dhobi, der stod til knæene i en strømmende flod og vaskede tøj i den, døde af tørst, fordi han ikke indså, at det livgivende vand var inden for rækkevidde. Han behøvede bare at bøje sig og drikke. Sådan er menneskets historie. Han løber rundt i desperat hast for at søge Gud uden for sig selv og dør skuffet og fortvivlet uden at nå målet, kun for at blive født på ny. Selvfølgelig skal du være i verden, men du behøver ikke være af den. Opmærksomheden skal være rettet mod Gud, den indre Gud. I Karnataka er der en dans, der hedder ‘Karaga’. Den centrale person i denne dans har mange gryder på hovedet, den ene over den anden, og bevæger sig i procession i takt med musikken; han synger også i takt med resten og holder takten til trommeslaget. Hele tiden har han sin opmærksomhed rettet mod at balancere tårnet af gryder på sit hoved. På samme måde må mennesket holde målet om gudsrealisering foran sig, mens det er engageret i livets larmende og sjove procession! – Sri Sathya Sai, 1. januar 1967.

Når en mand har opdaget, hvem han er, er der ingen grund til at vide, hvem Gud er, for begge dele er det samme. – BABA

Саи вдохновляет 21 января 2025 года

Бог не находится далеко от вас или в каком-то отдаленном месте. Он внутри вас, в вашем собственном внутреннем алтаре. Человек страдает, потому что не может обнаружить Его там и почерпнуть из этого открытия покой и радость. Дхоби, стоя по колено в текущей реке и стирая в ней одежду, умер от жажды, потому что не понял, что живительная вода находится в пределах досягаемости. Ему нужно было только нагнуться и напиться. Такова история человека. Он бежит в отчаянной спешке в поисках Бога вне себя и умирает разочарованным и расстроенным, не достигнув цели, только для того, чтобы родиться заново. Конечно, вы должны быть в мире, но не должны быть из него. Внимание должно быть приковано к Богу, Богу внутри. В Карнатаке есть танец под названием «Карага». Центральный участник этого танца держит на голове множество горшков, один над другим, движется в процессии, в такт музыке; он также поет в такт с остальными и следит за ритмом барабана. Все это время его внимание приковано к балансированию башни из горшков на голове. Так и человек должен держать перед собой цель Богореализации, участвуя в шумном, веселом шествии жизни! – Шри Сатья Саи, 01 января 1967 г.

Когда человек узнает, кто он такой, ему не нужно знать, кто такой Бог, ибо оба они – одно и то же. – БАБА