Sai Inspires Jan 16, 2025

Once, there was a man whose devotion was great. He had four sons. In order that their names may help him to remember the Lord, he had named them Govinda, Narayana, Krishna and Rama. He thought that he could, on some pretext or other, have the Lord’s name on his tongue. To facilitate his plan, he started a factory and kept all of them busily employed there, so that they could respond to his calling them by name. The day when he had to yield to death came, he called Govinda; the son came near saying, “Father! I am here.” He called Narayana; “I am here father,” he too stood by his bed. He called Rama; Rama came to him and asked him what he desired to confide in him. Finally, he called Krishna. He bent too low and wished to know what message the father had for him, and told him, “Don’t hesitate, tell me what you want to say.” Seeing around him all the four sons, the dying man’s mind was seized with anxiety. He blurted out, “All of you are here! Who is in the factory?” Those were his last words. That was his last thought. When one is involved in the world only worldly thoughts will emerge at the end. – Sri Sathya Sai, May 06, 1983

Constant contemplation on the form of the Lord and frequent repetition of the Lord’s name are the means by which the heart is filled with the love of God. – BABA

Sai inspiriert, 16. Januar 2025

Es war einmal ein Mann, dessen Hingabe groß war. Er hatte vier Söhne. Damit ihre Namen ihm helfen würden, sich an den Herrn zu erinnern, hatte er sie Govinda, Narayana, Krishna und Rama genannt. Er dachte, dass er unter irgendeinem Vorwand den Namen des Herrn auf der Zunge haben könnte. Um seinen Plan zu verwirklichen, gründete er eine Fabrik und beschäftigte sie alle dort, damit sie auf seinen Ruf, sie bei ihren Namen zu nennen, reagieren konnten. Als der Tag kam, an dem er dem Tod weichen musste, rief er Govinda. Der Sohn kam näher und sagte: „Vater! Ich bin hier.“ Er rief Narayana: „Ich bin hier, Vater“, und auch er stand an seinem Bett. Er rief Rama; Rama kam zu ihm und fragte ihn, was er ihm anvertrauen wolle. Schließlich rief er Krishna. Er beugte sich zu ihm hinunter und wollte wissen, welche Botschaft der Vater für ihn hatte, und sagte zu ihm: „Zögere nicht, sag mir, was du sagen willst.“ Als der Sterbende die vier Söhne um sich herum sah, wurde er von Angst ergriffen. Er platzte heraus: „Ihr seid alle hier! Wer ist in der Fabrik?“ Das waren seine letzten Worte. Das war sein letzter Gedanke. Wenn man sich nur mit weltlichen Dingen beschäftigt, kommen am Ende nur weltliche Gedanken zum Vorschein. – Sri Sathya Sai, 6. Mai 1983

Ständige Kontemplation über die Form des Herrn und häufige Wiederholung des Namens des Herrn sind die Mittel, mit denen das Herz mit der Liebe Gottes erfüllt wird. – BABA

Sai Inspira Ene 16, 2025

Había una vez un hombre cuya devoción era grande. Tenía cuatro hijos. Para que sus nombres le ayudaran a recordar al Señor, los había llamado Govinda, Narayana, Krishna y Rama. Pensó que podría, con un pretexto u otro, tener el nombre del Señor en su lengua. Para facilitar su plan, fundó una fábrica y los mantuvo a todos ocupados allí, para que pudieran responder a su llamada por su nombre. Cuando llegó el día en que tenía que rendirse a la muerte, llamó a Govinda; el hijo se acercó diciendo: «¡Padre! Aquí estoy». Llamó a Narayana; «Estoy aquí padre», él también se puso junto a su lecho. Llamó a Rama; Rama se le acercó y le preguntó qué deseaba confiarle. Finalmente, llamó a Krishna. Éste se agachó y deseó saber qué mensaje tenía el padre para él, y le dijo: «No vaciles, dime lo que quieras decirme». Al ver a su alrededor a los cuatro hijos, la mente del moribundo se agarrotó de ansiedad. Soltó: «¡Estáis todos aquí! ¿Quién está en la fábrica?» Esas fueron sus últimas palabras. Ese fue su último pensamiento. Cuando uno se involucra en el mundo, al final sólo surgen pensamientos mundanos. – Sri Sathya Sai, 06 de mayo de 1983

La contemplación constante de la forma del Señor y la repetición frecuente del nombre del Señor son los medios por los cuales el corazón se llena del amor de Dios. – BABA

Sai ispira 16 gennaio 2025

C’era una volta un uomo la cui devozione era grande. Aveva quattro figli. Affinché i loro nomi lo aiutassero a ricordare il Signore, li aveva chiamati Govinda, Narayana, Krishna e Rama. Pensava di poter avere, con un pretesto o l’altro, il nome del Signore sulla lingua. Per facilitare il suo piano, fondò una fabbrica e li tenne tutti occupati, in modo che potessero rispondere al suo nome. Il giorno in cui dovette cedere alla morte, chiamò Govinda; il figlio si avvicinò dicendo: “Padre! Sono qui”. Chiamò Narayana; “Sono qui, padre”, e anche lui si mise accanto al suo letto. Chiamò Rama; Rama si avvicinò e gli chiese cosa volesse confidargli. Infine, chiamò Krishna. Questi si chinò troppo e volle sapere quale messaggio il padre avesse per lui e gli disse: “Non esitare, dimmi quello che vuoi dirmi”. Vedendo intorno a sé tutti e quattro i figli, la mente del morente fu presa dall’ansia. Sbottò: “Siete tutti qui! Chi c’è nella fabbrica?”. Queste furono le sue ultime parole. Questo fu il suo ultimo pensiero. Quando si è coinvolti nel mondo, alla fine emergono solo pensieri mondani. – Sri Sathya Sai, 06 maggio 1983

La costante contemplazione della forma del Signore e la frequente ripetizione del suo nome sono i mezzi con cui il cuore si riempie dell’amore di Dio. – BABA

Sai inspire 16 janv. 2025

Il était une fois un homme dont la dévotion était grande. Il avait quatre fils. Afin que leurs noms l’aident à se souvenir du Seigneur, il les avait nommés Govinda, Narayana, Krishna et Rama. Il pensait qu’il pourrait, sous un prétexte ou un autre, avoir le nom du Seigneur sur la langue. Pour faciliter son plan, il créa une usine et les y fit travailler activement, afin qu’ils puissent répondre à son appel par leur nom. Le jour où il dut céder à la mort arriva, il appela Govinda ; le fils s’approcha en disant : « Père, je suis là ». Je suis là. Il appela Narayana ; « Je suis là, père », lui aussi se tint près de son lit. Il appela Rama ; Rama vint à lui et lui demanda ce qu’il désirait lui confier. Enfin, il appela Krishna. Celui-ci se pencha trop bas et voulut savoir quel message le père avait pour lui, et lui dit : « N’hésite pas, dis-moi ce que tu veux dire. » Voyant autour de lui les quatre fils, l’esprit du mourant fut saisi d’angoisse. Il s’écria : « Vous êtes tous là ! Qui est dans l’usine ? » Ce furent ses derniers mots. Ce fut sa dernière pensée. Lorsque l’on est impliqué dans le monde, seules des pensées mondaines émergent à la fin. – Sri Sathya Sai, 06 mai 1983

La contemplation constante de la forme du Seigneur et la répétition fréquente du nom du Seigneur sont les moyens par lesquels le cœur est rempli de l’amour de Dieu. – BABA

Sai Inspires Ιαν 16, 2025

Κάποτε, ήταν ένας άνθρωπος του οποίου η αφοσίωση ήταν μεγάλη. Είχε τέσσερις γιους. Προκειμένου τα ονόματά τους να τον βοηθήσουν να θυμάται τον Κύριο, τους είχε ονομάσει Γκοβίντα, Ναραγιάνα, Κρίσνα και Ράμα. Σκέφτηκε ότι θα μπορούσε, με κάποια αφορμή, να έχει το όνομα του Κυρίου στη γλώσσα του. Για να διευκολύνει το σχέδιό του, άνοιξε ένα εργοστάσιο και τους κράτησε όλους απασχολημένους εκεί, ώστε να μπορούν να ανταποκρίνονται στην ονομαστική του κλήση. Ήρθε η μέρα που έπρεπε να παραδοθεί στον θάνατο, κάλεσε τον Γκοβίντα- ο γιος πλησίασε λέγοντας: «Πατέρα! Είμαι εδώ». Κάλεσε τον Ναραγιάνα- «Είμαι εδώ πατέρα», στάθηκε κι αυτός δίπλα στο κρεβάτι του. Κάλεσε τον Ράμα- ο Ράμα ήρθε κοντά του και τον ρώτησε τι επιθυμούσε να του εμπιστευτεί. Τέλος, κάλεσε τον Κρίσνα. Εκείνος έσκυψε πολύ χαμηλά και θέλησε να μάθει τι μήνυμα είχε γι’ αυτόν ο πατέρας και του είπε: «Μη διστάζεις, πες μου ό,τι θέλεις να μου πεις». Βλέποντας γύρω του και τους τέσσερις γιους του, το μυαλό του ετοιμοθάνατου κυριεύτηκε από ανησυχία. Ξεσπάθωσε: «Όλοι σας είστε εδώ! Ποιος είναι στο εργοστάσιο;» Αυτά ήταν τα τελευταία του λόγια. Αυτή ήταν η τελευταία του σκέψη. Όταν κάποιος εμπλέκεται στον κόσμο μόνο κοσμικές σκέψεις θα αναδυθούν στο τέλος. – Σρι Σάθια Σάι, 06 Μαΐου 1983

Η συνεχής ενατένιση της μορφής του Κυρίου και η συχνή επανάληψη του ονόματος του Κυρίου είναι τα μέσα με τα οποία η καρδιά γεμίζει με την αγάπη του Θεού. – BABA

Саи вдохновляет 16 января 2025 г.

Жил-был человек, чья преданность была велика. У него было четверо сыновей. Чтобы их имена помогали ему помнить о Господе, он назвал их Говинда, Нараяна, Кришна и Рама. Он думал, что сможет под тем или иным предлогом держать имя Господа на языке. Чтобы облегчить свой план, он открыл фабрику и держал всех их там без дела, чтобы они могли откликаться на то, что он называет их по имени. Когда настал день, когда он должен был предаться смерти, он позвал Говинду; сын подошел и сказал: «Отец! Я здесь». Он позвал Нараяну: «Я здесь, отец», и тот тоже встал у его постели. Он позвал Раму; Рама пришел к нему и спросил, что он хочет ему передать. Наконец, он позвал Кришну. Тот, низко склонившись, пожелал узнать, какое послание у отца для него, и сказал ему: «Не медли, говори, что хочешь сказать». Увидев вокруг себя всех четырех сыновей, ум умирающего охватило беспокойство. Он воскликнул: «Вы все здесь! Кто на фабрике?» Это были его последние слова. Это была его последняя мысль. Когда человек вовлечён в мир, в конце концов появляются только мирские мысли». – Шри Сатья Саи, 06 мая 1983 г.

Постоянное созерцание формы Господа и частое повторение имени Господа – это средства, с помощью которых сердце наполняется любовью к Богу. – БАБА

Sai inspirerer 16. januar 2025

Der var engang en mand, hvis hengivenhed var stor. Han havde fire sønner. For at deres navne kunne hjælpe ham med at huske Herren, havde han givet dem navnene Govinda, Narayana, Krishna og Rama. Han tænkte, at han under et eller andet påskud kunne have Herrens navn på sin tunge. For at lette sin plan startede han en fabrik og holdt dem alle travlt beskæftiget der, så de kunne reagere på, at han kaldte dem ved navn. Da den dag kom, hvor han måtte overgive sig til døden, kaldte han på Govinda; sønnen kom nærmere og sagde: »Far! Jeg er her.« Han kaldte på Narayana; »Jeg er her far,« også han stod ved hans seng. Han kaldte på Rama; Rama kom til ham og spurgte ham, hvad han ønskede at betro ham. Til sidst kaldte han på Krishna. Han bøjede sig for lavt og ønskede at vide, hvilken besked faderen havde til ham, og sagde til ham: »Tøv ikke, fortæl mig, hvad du vil sige.« Da den døende mand så alle de fire sønner omkring sig, blev han grebet af angst. Han udbrød: »I er her alle sammen! Hvem er på fabrikken?« Det var hans sidste ord. Det var hans sidste tanke. Når man er involveret i verden, vil kun verdslige tanker dukke op til sidst. – Sri Sathya Sai, 06. maj 1983

Konstant kontemplation over Herrens form og hyppig gentagelse af Herrens navn er de midler, hvormed hjertet fyldes med kærlighed til Gud. – BABA